Hi, Ik ben Tessa

Toen ik in 2002 begon aan mijn studie Farmacie in het mooie Groningen had ik één doel voor ogen; ooit zou ik mijn eigen apotheek hebben. Vlak bij huis en met een fantastisch team. 

Tijdens het laatste jaar van mijn studie trad er echter een grote verandering op in de apotheken in Nederland. Het preferentiebeleid deed z'n intreden en veel mensen moesten wisselen van medicatie. De zorgverzekeraar zou vanaf dat moment immers bepalen welk merk voor iemand vergoed zou worden. 
Even wennen, dachten we allemaal, maar niets bleek minder waar. Jaren later zijn we in apotheken nog altijd dagelijks bezig met het uitleggen van dit beleid en inmiddels ook met het überhaupt kunnen leveren van medicatie, want medicatie is helaas schaars in Nederland.

Voor mij voelde dit niet meer als het beroep waar ik ooit Farmacie voor ben gaan studeren. Ik wilde tijd hebben om mensen echt te kunnen begeleiden in hun medicatiegebruik. Tijd om met mensen in gesprek te kunnen en niet alleen maar bezig zijn met logistiek.
De wens voor een eigen apotheek verdween en maakte plaats voor een nieuwe vraag;

Wat kon ik voor mensen betekenen als apotheker zonder apotheek?
EN
Hoe kon ik mensen echt helpen op mijn voorwaarden?